Van gasbuis naar elektrakabel

Van gasbuis naar elektrakabel

Hoe je het ook went of keert: in de toekomst zal een steeds groter deel van het huishouden niet op de klassieke wijze voorzien worden van energie. Dat vatten we vaak samen onder de noemer: elektrificering. De rol en het aandeel van de klassieke gasgestookte HR-ketel verandert beetje bij beetje, en dat betekent ook een verandering in de rol voor de installateur voor zijn klant.

Al eerder schreven we over de drie paden die Nefit bewandelt. Maar los van de hoofdopwekker, inclusief de prangende vraag ‘ketel, hybride of warmtepomp’ spelen er nog tal van andere zaken in het gemiddelde huishouden. Belangrijke zaken: is de elektrische installatie toereikend, en hoe wordt het tapwater verwarmd?

De elektrificering van de energievoorziening, wordt het wel genoemd; de rol van de elektrakabel wordt steeds belangrijker in de Nederlandse huishoudens. Netbeheerders buigen zich over de infrastructuur, en ook de stroomvoorziening van menig huishoudens vraagt om een deskundige blik. Dit betekent dat de installateur, bijvoorbeeld het klassieke w-bedrijf, zich meer bezig gaat houden met wat zich in de meterkast afspeelt. Voldoet de voorziening nog? Is uitbreiding met extra groepen noodzakelijk? Hoe zoeken we het samenspel tussen opwek met pv-panelen, mogelijke opslag via buffers, boilers en batterijen. Kunnen we op slimme manieren (groene) stroom inkopen? Gesneden koek voor de één, een uitdaging voor de ander. Op dit vlak volgen de ontwikkelingen elkaar in een razend tempo. Opslag krijgt een grote rol in de elektrificering: al is het maar om te voorkomen dat consumenten in de winter met torenhoge stroomrekeningen worden geconfronteerd.

Bij een klassieke HR-ketel wordt tapwater geleverd via een doorstroomwisselaar of kleine boiler, en geleverd wanneer de kraan open gaat. Warmtepompen hebben niet hetzelfde vermogen als cv-ketels om voldoende liters heet tapwater direct te leveren en dat betekent dat er een extra voorziening moet worden ingebouwd om voldoende doucheplezier te garanderen, bijvoorbeeld een voorraadvat van 200 liter. Er zijn ook andere mogelijkheden om de temperatuurpiek te verzorgen. Te denken valt aan een elektrisch spiraal in een voorraadvat, al dan niet gevoed middels pv, of een boiler die gevoed wordt met thermische zonne-energie.

Uit de verkoopcijfers van brancheorganisatie Vlehan blijkt bijvoorbeeld dat de verkoop van elektrische kookplaten al sinds 2016 hoger is dan die van gaskookplaten. En dit aandeel groeit elk jaar. Ook de klassieke close-in-boiler, al dan niet met kokend water-kraan, profiteert van de elektrificatie: het decentraal opwekken van warm tapwater met elektriciteit in de keuken. De keuken kan dus vrij eenvoudig losgekoppeld worden van de centrale installatie.

De technische mogelijkheden zijn nu al eindeloos. Voor de één nog een brug te ver, voor de ander een uitdaging om mee te experimenteren. Er zijn bijvoorbeeld tal van technische regelingen mogelijk die het energieverbruik naar beneden brengen: te denken valt aan zelfregelende systemen, die op basis van gebruiksgewoonten maatwerk-voorraden aanleggen. Of slimme software die voor de consument in daluren stroom inkoopt, en dit lokaal opslaat.

De aandacht voor de energietransitie, leidt ertoe dat elke consument vragen gaat stellen. De installateur die de consument in alle rust en nuance bij de hand kan nemen, is spekkoper. Dat betekent wel dat de vakman zich ook toe moet leggen op technieken en ontwikkelingen die op dit moment misschien niet helemaal vertrouwd zijn. Dat is een prettig gegeven die de branche niet als een bedreiging maar een kans zou moeten zien.